Hans Andringa schildert en maakt grafiek. Zijn levensloop is zijn onderwerp. De schilderijen en etsen zijn verbeeldingen van zijn dagboeken. Op subtiel genuanceerde kleurvlakken wordt volstaan met de weergave van slechts enkele zaken: een menselijke figuur, een huisje, een boom, vogel of broek. Als zetstukken plaatst hij ze in een mise en scène van etherische kleuren en een ondefinieerbare ruimte. Elk ingrediënt is tot de essentie gereduceerd. Een vogel duikt regelmatig op in zijn werk als een verwijzing naar zichzelf. In een mistige omgeving doemen zijn ervaringen op en volgt Andringa zijn spoor, waarbij hij zich de tijd gunt om nu en dan wat weg te dromen.
